ដោយៈ វុត្ថា
ភ្នំពេញៈ ដោយឈរលើស្មារតីបង្រួបបង្រួមជាតិ របស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា យោងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាឆ្នាំ១៩៩៣ ប្រទេសកម្ពុជាបានប្រែក្លាយទីផ្សារផែនការទៅជាទីផ្សារសេរី ។
ដើម្បីទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគបរទេសគ្រប់ជាតិសាសន៍ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានរៀបចំអនុមត័ច្បាប់ស្តីពីការវិនិយោគ និងវិសោធនកម្មច្បាប់ស្តីពីវិនិយោគ តាមគោលការណ៍ និងការរឹតត្បិត។
អ្វីជាគោលការណ៍និងការរឹតត្បិត ?
ដោយកម្ពុជាជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក(WTO) ពេលនោះកម្ពុជាបានអនុវត្តនូវគោលការណ៍(១)មួយចំនួននៃសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារ ក្នុងនោះកម្ពុជាមានបុព្វសិទ្ធិអំណាចសាធរណៈ ដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍សាធារណៈ និងសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គម លើសេរីភាពនៃការធ្វើជំនួញ និងវិនិយោគ (២)។ តាមគោលការណ៍បុព្វសិទ្ធិនៃអំណាចសាធារណៈ រដ្ឋអាចកំណត់ពីការរិតត្បិតចំពោះអ្នវិនិយោគ។
១. សេរីភាពនៃការធ្វើជំនួញ និងវិនិយោគ
ប្រទេសកម្ពុជាបានអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកវិនិយោគិន ធ្វើជំនួញដោយសេរី នៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌច្បាប់កំណត់ រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ១៩៩៣ ។ ក្នុងនោះច្បាប់បានកំណត់ឱ្យពលរដ្ឋ មានសិទ្ធិធ្វើជំនួញដោយសេរី ដោយលក់នូវផលិតផល ទំនិញដែលមានការផលិតក្នុស្រុក និងនាំចូលពីបរទេសក្តី ។ ដូចនេះរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាមានភាពបើកទូលាយលើអ្នកវិនិយោគឯកជនលើទីផ្សារកម្ពុជា។
២.សមភាពនៃប្រតិកម្ម
តាមលិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្តិ ទាក់ទងនឹងការវិនិយោគ មិនមានការរើសអើងពូជសាសន៍លើសញ្ជាតិឡើយ ពិសេសអ្នកវិនិយោគបរទេសក្រៅស្រុក និងអ្នកវិនិយោគខ្មែរក្នុងស្រុក សុទ្ធតែទទួលបាននូវប្រព្រត្តិកម្មដូចគ្នា (មានត្រា៨ថ្មីនៃច្បាប់ស្តីពី វិសោធនកម្មច្បាប់ស្តីពីវិនិយោគឆ្នាំ២០០៣)។
រាល់ការវិនិយោគទាំងអស់ រដ្ឋាភិបាលបានទទួលស្វាគមន៍ លើកលែងតែមានការលើកលែងនូវសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្មមួយចំនួន ដែលមានការរិតត្បិត (ដូចមានចែងក្នុងមាត្រា៣ នៃអនុក្រឹត្យស្តីពីការអនុវត្តច្បាប់ស្តីពីការវិនិយោគឆ្នាំ ២០០៥ )៕
