ដោយៈ វុត្ថា
ភ្នំពេញៈ នៅក្នុងគោលការណ៍ ការដាក់ទំនិញក្នុងភណ្ឌាគារគយ មានដែនកំណត់ ត្រូវបានព្យួរការបង់ពន្ធអាករ និងការដាក់កម្រិតកំណត់ដែលទំនិញទាំងនោះត្រូវជាប់។
ភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់មាន៣ប្រភេទ ៖
ក. ភណ្ឌាគារសាធារណៈ ដែលទទួលការអនុញ្ញាត ពីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុអាចធ្វើ ប្រតិបត្តិការ ដោយភ្នាក់ងាររបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ឬដោយបុគ្គលណាមួយបាន។ ភណ្ឌាគារនេះត្រូវបាន ប្រើប្រាស់សម្រាប់ផ្តល់សេវាដល់បុគ្គលទាំងឡាយ ដែលមានសិទ្ធិធ្វើសន្និធិទំនិញ។
ខ. ភណ្ឌាគារឯកជន ត្រូវបានផ្តល់ការអនុញ្ញាត ដោយនាយកទីចាត់ការគយ និងរដ្ឋាករ ត្រូវបានប្រើប្រាស់។ ដោយឡែកដោយបុគ្គលណាម្នាក់សម្រាប់ធ្វើសន្និធិទំនិញ ដើម្បីការប្រើប្រាស់ដោយឡែក រាប់បញ្ចូល ទាំងប្រតិបត្តិករអគារលក់ទំនិញរួចពន្ធ។
គ. ភណ្ឌាគារពិសេស គឺជាភណ្ឌាគារដែលទទួលបានសិទ្ធិ ពីនាយកទីចាត់ការគយ និងរ ដ្ឋាករ សម្រាប់ថែរក្សាប្រភេទទំនិញគ្រោះថ្នាក់ ប៉ះពាល់ដល់គុណភាពទំនិញដទៃទៀត ឬ អាចត្រូវការទីកន្លែង ពិសេសសម្រាប់រក្សាទំនិញទាំងនោះ។
អាជ្ញាប័ណ្ណសម្រាប់ភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់ ត្រូវកំណត់នូវល័ក្ខខ័ណ្ឌសម្រាប់ម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ និងប្រតិបត្តិកររាប់បញ្ចូលទាំងទីតាំង សំណង់ គម្រោងអគារ នីតិវិធីសម្រាប់ចាត់ចែង និងគ្រប់គ្រង (មាត្រា ៤៤) ។ ទំនិញអាចរក្សាទុកក្នុងភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់ រហូតដល់រយៈពេល២ឆ្នាំ គិតពីថ្ងៃចុះបញ្ជិកា (មាត្រា ៤៦) ។
ស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈជាក់ស្តែង រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុអាចអនុញ្ញាតឲ្យបង្កើតភណ្ឌាគារ ផលិតកម្មមានដែនកំណត់ ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គយក្នុងគោលបំណងកែច្នៃ និងផលិតទំនិញ។ ផលិតផលដែលដាក់ចូលក្នុងភណ្ឌាគារផលិតកម្មមានដែនកំណត់ត្រូវព្យួរពន្ធ និងអាករនាំចូល(មាត្រា ៤៩) ។
ប្រតិបត្តិការកែច្នៃ ឬចំរាញ់តេលសិលាឆៅឬបីទីមខនិជ ដើម្បីទទួលបានផលិតផលតេលសិលា ត្រូវដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្រោមរបបភណ្ឌាគារផលិតកម្ម មានដែនកំណត់បាន (មាត្រា ៥០) ៕
